رگلاتور اکسیژن
رگلاتور اکسیژن
رگلاتور اکسیژن و دستگاه های محافظ اکسیژن برای تنظیم و کنترل میزان جریان اکسیژن دریافت شده توسط یک بیمار استفاده می شوند. رگلاتور اکسیژن میزان جریان مداوم اکسیژن را کنترل می کند، در حالی که یک وسیله محافظت کننده اکسیژن هنگام تنفس، پالس اکسیژن را به صورت مقدار مورد نیاز تعیین شده به بیمار تحویل می دهد.
رگلاتورهای اکسیژن در اندازه ها و سبک های مختلفی وجود دارند به گونه ای که می توانند در محدوده سیلندرهای اکسیژن و سیستم های تحویل موجود قرار بگیرند. بعضی از آنها به اندازه ای کوچک هستند که در کف دست شما قرار بگیرند ، در حالی که برخی دیگر سیستم های بزرگی هستند که برای انتقال اکسیژن مناسب هستند. هر دو مدل کوچک و بزرگ آن در دسترس هستند.
نحوه انتخاب رگلاتور اکسیژن
بعضی از رگلاتورهای اکسیژن به عنوان “خلوص بالا” در نظر گرفته می شوند ، همانطور که از نام آن پیداست ، مجهز به مؤلفه هایی هستند که به محافظت از سیستم اکسیژن در برابر آلاینده های خارجی کمک می کنند.
رگلاتورهای با خلوص بالا به عناصری مانند رطوبت ، اکسیژن و سایر گازهایی که ممکن است در حالی که رگلاتورها بهم وصل یا خارج می شود یا در حین تغییر کپسول های اکسیژن از هوای خارج وارد سیستم شوند حساس هستند.
ویژگی های اصلی رگلاتورهای اکسیژن
سه ویژگی اصلی که برای تعیین اینکه آیا می توان از یک رگلاتور برای مصارف با خلوص بالا استفاده کرد، کمک می کند:
- نوع بدنه: بدنه های رگلاتور دارای دو نوع ساختارهستند: فُرج (Forged ) یا باراستوک (barstock). بدنه های فُرج در قالب های تحت فشار زیاد تشکیل می شوند ، در حالی که بدنه های باراستوک با شکل دادن یک قطعه فلزی تک به وسیله دستگاه ساخته می شوند. رگلاتورهای با خلوص بالا دارای بدنه باراستوکی هستند. آنها از حجم داخلی کمتری برخوردار هستند و به همین دلیل تمیز کردن رطوبت و آلودگی ها از درون آن راحت تر است. همچنین ،بدنه های بار استوک تراشیده شده ازمیلگرد ،تنگ تر هستند ، بنابراین آلاینده ها کمتر وارد این کار می شوند.
- جنس دیافراگم: دیافراگم در یک رگلاتور، فشار را تنظیم می کند ، و می تواند از جنس نئوپرن (neoprene) یا استیل ضدزنگ (stainless steel) باشد. برای رگلاتور خلوص بالا ، دیافراگم با جنس استنلس استیل مورد نیاز است.
- نوع سیل : سیل بین دیافراگم و بدنه رگلاتور مانع دیگری برای ناخالصی هاست. سیل فلزی به فلز(metal-to-metal) با دوام ترین نوع است و در رگلاتورهای با خلوص بالا استفاده می شود.
یک رگلاتور با خلوص بالا برای مصارف عمومی ممکن است هزینه بالاتری داشته باشد ، اما اکسیژن خالص بیشتری را تهیه می کند ، که برای افرادی که مشکل تنفسی شدید دارند و یا حساسیت های آلرژی دارند ، یک مزیت است.
چه کسانی به رگلاتور اکسیژن نیاز دارند؟
هر شرایطی که از نظر پزشکی توانایی فرد برای تنفس مستقل – چه به طور موقت و چه در طولانی مدت – را به خطر می اندازد ، دلیل استفاده ازروش اکسیژن درمانی و رگلاتور اکسیژن / دستگاه محافظ اکسیژن است.
برخی از شرایط ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آسم
- برونشیت مزمن
- نارسایی احتقانی قلب
- بیماری مزمن انسدادی ریه
- فیبروز سیستیک
- آمفیزم
- سرطان ریه
- ذات الریه
- فیبروز ریوی
آپنه خواب یا وقفهٔ تنفسی در خواب
در واقع استفاده ازرگلاتور اکسیژن یا دستگاه محافظت کننده پیچیده نیست ، اما باید با دقت و توجه انجام شود. در صورت عدم استفاده صحیح ، اکسیژن تحت فشار می تواند قابل انفجار باشد.
چگونه رگلاتور اکسیژن خود را تنظیم کنیم؟
رگلاتور یا دستگاه محافظ شما با دستورالعمل های کاملی ارائه می شود. با این حال ، در اینجا اصول اساسی وجود دارد:
همه رگلاتورها برای اتصال آنها به یک استوانه اتصالات CGA (مجموعه گاز فشرده) دارند.به عنوان مثال ، در سیستم با سیلندر هیدروژن از رگلاتور اکسیژن استفاده نمی شود.
برای اتصال رگولاتور به سیلندر اکسیژن خود ، مطمئن شوید که رگلاتور و شیر خروجی بسته هستند. پس از اتصال رگلاتور ، شیر سیلندر اکسیژن را به آرامی باز کنید.
پس از باز شدن سیلندر ، باید گیج فشار را بررسی کنید. فشار کم می تواند نشتی در ولو را نشان دهد ، که می تواند خطرناک باشد. اگر نشتی نداشته باشد ، شیر خروجی باز می شود و اکسیژن شروع به جریان می کند.
هر شخصی که از اکسیژن پزشکی در خانه استفاده می کند به یک رگلاتور اکسیژن نیاز دارد. اکسیژن درمانی باید مطابق دستور پزشک و در حد مطلوب برای فرد و شرایط آنها تحویل داده شود و رگلاتور آن چیزی است که اطمینان حاصل می کند که جریان مطابق مقدار تجویزی می باشد.